Η κρίση που, εδώ και καιρό, ήταν γνωστό ότι υποβόσκει στους κόλπους της δημοτικής πλειοψηφίας και εκδηλώθηκε επίσημα με τις παραιτήσεις των κ.κ. Κουλικούρδη και Μπόγρη, κορυφώθηκε κατά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 2οής του Απρίλη. Αφορμή η για τρίτη φορά αποτυχημένη προσπάθεια του κ. Δημάρχου να πετύχει τη λήψη δανείου. Και λέμε αφορμή, γιατί οι αιτίες είναι ίσως άλλες και πρέπει να αναζητηθούν στον τρόπο που κατέληξε να διαχειρίζεται η σημερινή Δημοτική Αρχή τα θεσμικά όργανα της Αυτοδιοίκησης που ο Λαός έχει εκλέξει. Γιατί μόνο δεοντολογική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η επιμονή για να υπερψηφιστεί ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως το δάνειο, αφού η αρχική βούληση του Συμβουλίου ήταν αρνητική. Αντίθετα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εγωιστική και υποτιμητική για τους θεσμούς. Με τον ίδιο περίπου τρόπο λήφθηκε και η απόφαση για το προηγούμενο δάνειο, μόνο που τότε οι "ουρανοί" της ενότητας της πλειοψηφίας ήταν "ανέφελοι". Με τον ίδιο περίπου τρόπο πολιτεύθηκε η Δημοτική Αρχή σε αρκετά θέματα, από την αρχή σχεδόν της θητείας της, κινούμενη "ελιτίστικα" και "αρτηριοσκληρωτικά" και με αντιδεοντολογική συμπεριφορά στην αντίθετη άποψη. Το αποτέλεσμα ήταν να αυτοακυρώσει τις σίγουρα μεγαλύτερες δυνατότητες που είχε, σε σύγκριση με προηγούμενες. Υπάρχει, βέβαια και η πιθανότητα, ο κ. Δήμαρχος γνωρίζοντας εκ των προτέρων το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για το δάνειο,να προχώρησε σε μια "δυναμική" κίνηση, για να στείλει μηνύματα προς αποδέκτες που εκείνος ξέρει και να εξασφαλίσει μια "πύρρεια", έστω, ενδοπαραταξιακή νίκη.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να καταλάβουν, αυτός και τα κεντρικά στελέχη του, ότι οι θεσμοί δεν είναι "παιδική χαρά" και ότι οδεύοντας προς τις εκλογές πρέπει να επικρατήσουν ο πολιτικός πολιτισμός και μια ελάχιστη ("μίνιμουμ") κοινωνική ενότητα για να πάει η Αίγινα ΜΠΡΟΣΤΑ, ΜΕ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου