Θέμα των ημερών οι δυσμενείς εξελίξεις στα οικονομικά του Δήμου μας. Με μια πρωτοφανή για την ιστορία της Αυτοδιοίκησης της Αίγινας ενέργεια η, ιδιωτική πια, ΕΥΔΑΠ δέσμευσε τις τραπεζικές καταθέσεις Δήμου, ανεξαρτήτως προέλευσης ή σκοπού, λόγω των οφειλών προς αυτήν. Μια κίνηση που δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της ζωής ενός ολόκληρου Νησιού και έπληξε, ανεπανόρθωτα πιστεύω, το θεσμικό κύρος του Δήμου.
Το πρόβλημα αυτό έχει διπλή διάσταση, με πρώτη τη θεσμική του. Σε ποια αξιοπρεπή Πολιτεία μπορούν να συμβαίνουν τέτοια τραγελαφικά πράγματα; Έρχεται η Πολιτεία, ανεξαρτήτως κόμματος που κυβερνά, θεσμοθετεί νόμους και συστήματα για την αποκέντρωση και αυτοδιαχείριση των τοπικών κοινωνιών και την πρόοδο της δημοκρατικότητας. Στη συνέχεια, υπόσχεται πόρους και εγγράφει … οικονομικούς κωδικούς σε διάφορα «τεφτέρια» (ή μάλλον σκληρούς δίσκους για να γίνουμε και μοντέρνοι) για να χρηματοδοτήσει αυτό το οικοδόμημα. Τελικά, ποτέ δεν αποδίδει στους ΟΤΑ (Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης) όσους πόρους τους υποσχέθηκε, με αποτέλεσμα να ψάχνουν τρόπους επιβίωσης, άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε χωρίς. Παράλληλα, δεν παρέχει ισχυρή θεσμική προστασία, δίνοντας τη δυνατότητα ακόμα και σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας να "ξεφτιλίζουν" τα "παιδιά" της.
Η δεύτερη διάσταση είναι η τοπική πολιτική πλευρά του προβλήματος. Ξεκινώντας από την αιτία που το δημιούργησε, δεν μπορούμε να επικροτήσουμε την τακτική όσων Δημοτικών Αρχών επέλεξαν και επιλέγουν να κινούνται με χρέη, φέσια και δάνεια, αφού γνωρίζουν την προβληματική κατάσταση που προηγούμενα αναφέραμε. «Όπως φυσάει, πρέπει να αρμενίσουν», που λένε και οι ναυτικοί μας. Δεν περιφρούρησαν την υπόθεση ΝΕΡΟ, όπως έπρεπε, με αποτέλεσμα η υπόθεση της σύνδεσης με τον υποθαλάσσιο αγωγό να μην έχει προχωρήσει όπως πρέπει. Δεν διαχειρίστηκαν με επιτυχία την υπόθεση ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΝΕΡΟΥ, με την οποία αναγκαστικά πορευόμαστε, εδώ και χρόνια, γιατί ούτε το δίκτυο φρόντιζαν ώστε να μην υπάρχουν μεγάλες απώλειες ούτε τα τέλη εισέπρατταν σωστά, με αποτέλεσμα τα λεγόμενα ανταποδοτικά να μην φτάνουν για να πληρώσουμε την αξία του νερού που χρεωνόμαστε.
Η σημερινή Δημοτική Αρχή είναι γεγονός ότι προσπάθησε να εξυγιάνει το σύστημα και να ορθολογικοποιήσει τον τομέα της ύδρευσης και στην τεχνική και στην οικονομική του πλευρά και, ως ένα σημείο, τα πράγματα έγιναν καλύτερα. Μετά όμως δυόμισι χρόνια θητείας, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι για τη σημερινή κατάσταση φταίνε μόνο οι … "πρώην". Δεν πρέπει να αγνοήσουμε τις πληροφορίες και έντονες συζητήσεις που κυκλοφορούν, περί μη δυναμικής και όχι έγκαιρης αντιμετώπισης του θέματος, πράγμα που έκανε ο Δήμος Σαλαμίνας και πρόλαβε την ΕΥΔΑΠ. Ούτε μπορούμε να χειροκροτήσουμε τα νέα δάνεια που έρχονται. Ακόμα αναρωτιόμαστε τι θα συμβεί με τις νέες κατασχέσεις και δεσμεύσεις που έρχονται και από άλλους ιδιώτες, όπως τη HELLENIC SEA WAYS,που δημοπρατεί οικόπεδα του Δήμου στον Άγιο Δημήτριο (Τζίκηδες). Το μήνυμα από αυτήν την κατάσταση πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να έχει δύο αποδέκτες.
Ο πρώτος είναι η Ελληνική Πολιτεία, που πρέπει να προστατέψει τους ΟΤΑ, τη ραχοκοκαλιά της Χώρας και να μην επιτρέπει σε κανέναν, με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης να υποθηκεύει το μέλλον των τοπικών κοινωνιών.
Ο δεύτερος αποδέκτης είναι η Τοπική μας "Αυτο"διοίκηση, που πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να σηκώνει δυναμικά το ανάστημά της, έχουν δεν έχουν δίκιο όσοι την εγκαλούν και πέρα από ενδεχόμενες τοπικές σκοπιμότητες, γιατί και δεν είναι ο ηθικός αυτουργός των όσων συμβαίνουν και πρέπει, κάποτε, οι ΟΤΑ να αποτελέσουν Αυτοδιοίκηση χωρίς εισαγωγικά.
4 σχόλια:
Τελικά τι θα γίνει όμως; Ο Αιγινήτης ψηφίζει και ξαναψηφίζει γαι κάτι καλύτερο και πάλι στη μετριότητα πέφτει. Μήπως ήρθε η ώρα για γενικότερη αλλαγή;
H θεσμική ολοκλήρωση των ΟΤΑ είναι η βασική πρόκληση και προϋπόθεση ενός σύγχρονου κράτους. Η αμεσοδημοκρατία που εκφράζεται μέσω των τοπικών αυτοδιοικήσεων δυστυχώς αφήνει το πολίτη ανοχύρωτο και έρμαιο της κεντρικής εξουσίας. Θεωρείται επιβεβλημένη για την Αίγινα αλλά και για οποιαδήποτε ελληνική περιφέρεια, με τη σωρεία προβλημάτων όπως το νερό, η διαχείριση σκουπιδιών, κυκλοφοριακό κτλ., η ‘διοικητική μεταρρύθμιση’.
Η διοικητική μεταρρύθμιση συνδέεται άμεσα με την αυτοχρηματοδότηση της. Βασική προϋπόθεση είναι οι τοπικές εξουσίες να αποκτούν δημοσιονομική αυτονομία δηλ. δικαίωμα επιβολής τοπικών φόρων. Το κεντρικό κράτος δεν μεταφέρει , εν είδη δωρεάς δικούς της πόρους στη περιφέρεια αλλά με τους δικούς του πόρους χρηματοδοτεί τις πολιτικές που ανήκουν στην αρμοδιότητα του άμυνα, ασφάλεια, εθνικής σημασίας υποδομές κτλ. Ο σχεδιασμός, η εποπτεία , ο έλεγχος η αξιολόγηση η διοικητική και οικονομική υποστήριξη παραμένουν στη κεντρική εξουσία και αποκεντρώνονται η διαχείριση της δημόσιας παιδείας, της υγείας, της αγροτικής και βιομηχανικής ανάπτυξης, η προστασία του περιβάλλοντος, του τουρισμού, η διαχείριση ευρωπαϊκών προγραμμάτων, των κοινωνικών υπηρεσιών, της αγοράς εργασίας, της απασχόλησης κτλ. Διαχειριστικές και εκτελεστικές αρμοδιότητες καθώς και τοπικού χαρακτήρα αποφάσεις δεν ασκούνται από υπουργεία αλλά από δήμους και περιφέρειες.
Δεν νομίζω τα παραπάνω να είναι ου-τοπικά αλλά κωλύονται στη αλαζόνα, αδηφάγα και κομματοκρατούμενη κεντρική εξουσία. Όταν συζητιόταν ο Καποδίστριας ΙΙ κάποιοι είχαν σοκαριστεί ότι θα χαναν τη τοπική τους εξουσία. Όσοι εκλέγονται (βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι κτλ.) δεν θεωρούν οι ίδιοι αλλά ούτε τους αναγνωρίζεται ότι ασκούν εξουσία, αλλά ότι με τις αποφάσεις και τις πράξεις τους εγγυώνται μόνο την αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών για το κοινό όφελος.
Χρειάζονται νέοι ισχυροί δήμοι και ένας νέος Καποδίστριας .
Οι πολίτες ενώ αντιλαμβάνονται ότι πολλές και σημαντικές αποφάσεις παίρνονται έξω από τα εθνικά σύνορα, γιατί αφορούν όλους τους λαούς, ταυτόχρονα οι αποφάσεις που αφορούν την καθημερινότητα τους να παίρνονται όσο πιο κοντά τους. Αυτή η επιθυμία των πολιτών αυξάνεται όλο και περισσότερο τη σημασία των των διαφόρων μορφών τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης.
Ο “δικός’’ μας Ιωάννης Καποδίστριας συνέβαλε τα βέλτιστα στη δημιουργία του Ελβετικού Συντάγματος, με την ένωση των καντονιών και τώρα η ίδια χώρα παρουσιάζει ένα από τις πιο οργανωμένα κράτη. Αυτό συνίσταται στα συνεχή δημοψηφίσματα, στη διοικητική διάρθρωση προσαρμοσμένη στη μικρή οικολογική κλίμακας ζωής, στην ουσιαστική αποκέντρωση της δημόσιας διοίκησης και στο μικρό και αποτελεσματικό κράτος.
Τώρα, κατά πόσον είναι έτοιμες η κεντρική και περιφερειακές εξουσίες να αποδεχτούν τις αποκεντρωμένες διοικητικές μεταρρυθμίσεις θα φανεί στην ωριμότητα της κοινωνίας μας.
Πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις "para thin alos". Συνεισφέρεις δημιουργικά στο διάλογο για ένα τόσο καυτό θέμα, την ανεξαρτησία τς αυτοδιοίκησης. Σε ευχαριστούμε.
Όσο ανεξάρτητη κι αν πρέπει να είναι η αυτοδιοίκηση, απ΄την κακιά στιγμή που είμαστε υποχείρια της συγκεκριμένης αυτοδιοίκησης, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υπομονή.
Πολύ δημιουργικές οι απόψεις του para thin alos, μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι με τέτοιες τοποθετήσεις! Συγχαρητήρια!
Δημοσίευση σχολίου