Ας αφιερώσουμε ένα δάκρυ, μια τρυφερή σκέψη για εκείνον το νέο που χάθηκε κι ας ευχηθούμε να είναι ο τελευταίος. Απ' ότι φαίνεται, όμως, η σφαίρα του "ειδικού" φρουρού δεν χτύπησε μόνο μια καρδιά, μα χτύπησε και ένα θυμωμένο απόστημα που έσκασε και ξεχύνεται στους δρόμους όλης της Χώρας.
Η Δημοκρατία μας αυτή τη στιγμή γνωρίζει τη μεγαλύτερη, ίσως, κρίση μετά την μεταπολίτευση κι αυτό που πρέπει να προβληματίσει εμάς και κυρίως τους υπεύθυνους για την κατοχύρωση και τη σωστή λειτουργία αυτής της Δημοκρατίας, είναι πώς φτάσαμε ως εδώ. Γιατί υπήρχε συσσωρευμένη τόση λαϊκή οργή;
Ποιοι επωφελούνται από αυτή τη "θολούρα"; Κι ας προβληματιστούμε για την επόμενη μέρα. Ας ομονοήσουμε. Η κατάσταση ξεφεύγει από κομματικές και μικροπολιτικές επιδιώξεις. Το θέμα είναι εθνικό. Ας ενωθούμε και ας ξαναπροχωρήσουμε μπροστά. Ας ξαναδώσουμε στους νέους ελπίδα για το αύριο.
6 σχόλια:
ΝΑΙ, ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΔΑΚΡΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ.
ΝΑ ΔΑΚΡΥΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ.ΝΑ ΔΑΚΡΥΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΚΑΚΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΩΣΤΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ,ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ(ΤΕΛΙΚΑ Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΑΛΛΗ ΜΟΡΦΗ),ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΟΝΕΙΣ, ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ (ΕΚΤΟΣ ΛΙΓΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ),ΝΑ ΔΑΚΡΥΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΕ ΠΛΑΓΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ(ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ,ΚΟΜΠΙΝΕΣ
ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΛΛΟ).ΤΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΒΓΟΥΝ?.
ΠΟΙΟΣ ΒΓΑΖΕΙ ΕΝΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΡΦΩΘΕΙ? ΠΟΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ? ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΝΕΚΤΑΡΙΕ ΟΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ΠΑΛΙ ΚΑΝΕΙΣ ΞΕΝΟΣ ΔΑΧΤΥΛΟΣ.
ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΦΤΑΙΝΕ.
ΝΑΙ ΑΥΤΟΙ.
ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΚΛΑΜΑ..... ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΛΕΞΗ!!!!
Η λέξη συγγνώμη έχει χαθεί από το λεξιλόγιο των ανθρώπων πια!
Από το Σάββατο και μετά, ακούω πολλά για το ποιος φταίει για το θάνατο του 15χρονου Αλέξη.
Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του!
Έτσι ψυχρά!
Η Ελλάδα χωρίστηκε σε εισαγγελείς της καφετέριας, του καναπέ και των τηλεοπτικών παράθυρων!
Όχι φίλοι εισαγγελείς Νεοέλληνες !
Εγώ δε θα παίξω το παιχνίδι της νέας τάξης πραγμάτων που δημιουργεί ένα επεισόδιο για να μας σερβίρει μετά τη δικιά της λύση!
Δε θα χωριστώ μέσα μου σε αναρχικό και μπάτσο!
Απλά ήθελα να πω σαν άνθρωπος, σα γονιός, μα πιο πολύ σα πολίτης του καναπέ ένα μεγάλο συγγνώμη στο παιδί αυτό που δε το ξέρω, αλλά που θα μπορούσε να ήταν παιδί μου!!
Συγγνώμη Αλέξη που στα δεκαπέντε σου σε σκότωσα με την αδιαφορία μου!
Συγγνώμη Αλέξη που ξέχασα να υποσχεθώ στον εαυτό μου, όταν κι εγώ έκανα τα δικά μου πολυτεχνεία σχεδόν στην ηλικία σου, ότι δε θα επιτρέψω, όταν βγω από τα κάγκελα του πολυτεχνείου, να γίνω καναπεδοκεφτες!!!!
Συγγνώμη Αλέξη που επέτρεψα να πλημμυρίσουν πάλι τα πεζοδρόμια από νταήδες αστυνομικούς!
Συγγνώμη Αλέξη που σου στέρησα μια κοινωνία αξιών!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έφτιαξα ένα κόσμο για να ζήσεις, γεμάτο χοντρομπαλάδες πατεράδες των επιτοκίων και ξανθομαλλούδες μανάδες του Hondos center!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έφτιαξα ένα σχολείο παραγωγής κιμά και όχι παραγωγής γνώσης.
Συγγνώμη Αλέξη που σε περιέλουσα με μοναξιά!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έκαψα τα όνειρά σου για ένα κόσμο δίκαιο, φτιάχνοντας ένα γιαλαντζί κόσμο πλαστικής χλιδής!
Συγγνώμη Αλέξη που σου έφτιαξα στα 12 σου ένα δωμάτιο που θυμίζει NASA με τα τόσα ηλεκτρονικά που έχει εκεί μέσα, για να σε αποφύγω, γιατί φοβάμαι τις ερωτήσεις σου!
Συγγνώμη Αλέξη που σου στέρησα το δικαίωμα στην εργασία και εσύ ξέρεις πως, ο,τι και να γίνεις στη ζωή σου, θα είσαι άνεργος ΄η θα παίρνεις 700 ευρώ!
Συγγνώμη Αλέξη που δε σου μίλησα ποτέ για τίποτα άλλο, εκτός από μπάλα και γκόμενες!
Συγγνώμη Αλέξη που σε άφησα μόνο σου στους δρόμους, να διεκδικείς το δικαίωμα σου για ένα κόσμο καλύτερο, με τον άτσαλο τρόπο που εσύ ξέρεις.
Συγγνώμη Αλέξη που δε σου έμαθα οτι καίγοντας ένα αυτοκίνητο, η την επιχείρηση ενός κακομοίρη μικροαστού που κι αυτός υποφέρει από το ανάλγητο κράτος, δε καταφερνεις τίποτα!
Συγγνώμη Αλέξη που δε σε προφυλαξα ηθικά, ψυχικά και σωματικά από τα καθάρματα τους προβοκάτορες που εκμεταλλεύονται τη μοναξιά σου και τη τεστοστερόνη σου για να περάσουν τα δικά τους ανόσια σχέδια!
Που, ξέροντας οτι αυτός ο κόσμος που σου φτιάξαμε σε πνίγει, σε ωθεί να τα “χώνεις” σε λάθος κατευθύνσεις, για να εξυπηρετηθεί η ανάγκη του συστήματος να πειστούν οι καναπεδοκεφτεδες να κατηγορήσουν εσένα κι όχι τον υπαίτιο που σου όπλισε το χέρι η το στόμα!
Όχι φίλε Αλέξη!
Αυτοί που σε ωθούν να ανατινάξεις ένα αυτοκίνητο ενός μεροκαματιάρη, που ακόμα το χρωστάει στις τράπεζες του συστήματος που υπηρετούν, είναι οι ίδιοι που κατασκευάζουν τις ξανθουλες με τα μπουτάκια που τραγουδάνε, που κατασκευάζουν τα πλαστικά όνειρα της χαυνιτιδας, που σου πλασάρουν τα ναρκωτικά, που σου καταστρέφουν τη πατρίδα κάνοντάς την εχθρική απέναντι σου!
Έχεις δίκιο φίλε Αλέξη!
Σε ποια πατρίδα, σε ποιο θεό και σε ποια οικογένεια να πιστέψεις με το δεκαπεντάχρονο μυαλό σου?
Στα έχουν κάνει όλα ρημαδιό!
Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι παπάδες, οι δάσκαλοί σου, ο κόσμος σου, εγώ ο ίδιος σα πολίτης αυτής της χώρας, ΄η μάλλον αυτού του απέραντου καναπέ!
Μέσα σου έχουν καταρρίψει κάθε έννοια δικαίου και αγώνα!
Σε βομβαρδίζουν από το πρωί ως το βράδυ με στείρα γνώση και μετά σου λένε, “δες τηλεόραση για να σου πούμε οτι όσο και να διαβάζεις, άμα δε γίνεις αχαχούχα ξανθιά δε θα επιβιώσεις”!
Εμείς οπλίσαμε ευαίσθητε Αλέξη το στόμα σου με τη βρισιά στο μπάτσο και το όπλο του μπάτσου εναντίον σου!
Γιατί ούτε αυτός έπρεπε να είναι μπάτσος, ούτε εσύ εκείνη την ώρα εκεί που ήσουν!
Συγγνώμη φίλε Αλέξη για όλα αυτά και άλλα τόσα που δε μου έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό!
Νοιώθω τύψεις σα πολίτης αυτής της χώρας για το χαμό σου!
Νοιώθω, αν και δε σε ξέρω,σα να έχασα δικό μου παιδί!
Εσύ είσαι το θύμα, είτε ζούσες προχτές είτε τώρα που είσαι νεκρός!
Εμείς φταίμε.
Οι μεγάλοι που έχουμε χωριστεί σε καναπεδοκεφτέδες και θεωρητικούς μιας καλλίτερης κοινωνίας που στη πράξη δε την εφαρμόζουμε ούτε στα σπίτια μας!
Εμείς φταίμε, που έχουμε το μπάτσο μέσα μας και το παίζουμε επαναστάτες μόνο στα τσοντακαναλα του ίντερνετ και της τηλεόρασης μας!
Εμείς φταίμε που σε κάναμε να μη ξέρεις που να τα “χώσεις”, γιατί σε παρατήσαμε μόνο σου χωρίς ιδανικά και χωρίς ελπίδα!
Όλοι εμείς είμαστε οι φονιάδες των ονείρων σου!
Εμείς είμαστε αυτοί που ανεχόμαστε νταήδες αστυνομικούς να “ελέγχουν” περιοχές!
Εμείς φταίμε που ανεχόμαστε ένα τέτοιο κράτος!
Εμείς φταίμε για τα χτεσινά δακρυγόνα!
Εμείς φταίμε για τις χτεσινές μολότοφ!
Εμείς φταίμε που κάνουν οι προβοκάτορες το πολυτεχνείο κόλαση!
Εμείς φταίμε που ανεχόμαστε τους προβοκάτορες να καίνε μαγαζιά κι αμάξια!
Εμείς φταίμε που δε μιλάμε, όσο και να μας βιάζει αυτό το αισχρό και ανάλγητο κράτος!
Συγγνώμη Αλέξη!
Αν κάποιος έπρεπε να ήταν στη θέση σου, αυτός θα έπρεπε να ήμουν εγώ, ο “καθώς πρέπει” πολίτης, μαζί με το καναπέ μου κι όχι εσύ!
Αν κάποιος έπρεπε να τους πει “ΦΤΑΝΕΙ ΡΕ! ΩΣ ΕΔΩ Η ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ!” ήμουν εγώ κι όχι εσύ!
Εύχομαι ο θάνατός σου να μας δώσει έστω και μια σταγόνα αφύπνισης από το λήθαργό μας!
Ντρέπομαι για μένα και τη κοινωνία μας!
ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΓΝΩΣΤΕ ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ΑΛΕΞΗ!!!!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!!
http://hamomilaki.blogspot.com/2008/12/blog-post_8964.html
Επισκέφτηκα σήμερα το σημείο της δοοφονίας, έτσι, ως ελάχιστη υποχρέωση ενός δασκάλου προς ένα παιδί. Η συγκίνηση του κόσμου ήταν διάχυτη. Η ατμόσφαιρα φορτισμένη. Άφησα ένα σημείωμα ανάμεσα στα τόσα άλλα: ΑΣ ΜΗ ΧΑΘΕΙ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΚΙ ΑΣ ΕΙΣΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ. ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ. Έφυγα με μια σκέψη: Κρίμα ....
Το μύνημα της νεολαίας: λουλούδια στα ΜΑΤ, τέρμα στον κύκλο της βίας.
Αυτά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες, μετά την δολοφονία του Αλέξη, ξεπερνούν το θέμα της αστυνομίας και της εκπαίδευσής της και του υπουργείου, το θέμα των νέων, το θέμα των Εξαρχείων ή οποιοδήποτε άλλο επι μέρους θέμα, ακόμα και το θέμα της παραίτησης της κυβέρνησης με την ανάληψη ευθυνών από κάποιους, γιατί όλοι ξέρουν ότι με το παρόν σύστημα αξιών οι σημερινοί θα διαδεχτούν απο άλλους όμοιους. Επίσης δεν μπορεί αυτό που συμβαίνει να μετρηθεί, ως ξέσπαμα, ως αίσθημα, με οτιδήποτε ανάλογο έχει γίνει στο παρελθόν.
Πρόκειται για ένα ξέσπασμα, σαν ηφαίστειο, που απλά δείχνει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Ελληνική κοινωνία, με την πολιτική, πολιτιστική και περιβαλλοντική υποβάθμιση από την μιά και την κερδοσκοπία, την διαφθορά και την ανισότητα απο την άλλη αλλά και σε μια γωνία περιλαμβάνει την ξενοφοβία, τις προκαταλήψεις, την εκμετάλευση και την βασική κι αντιφατική υπαρξιακή απελπισία που έχουν μέσα τους οι σκεπτόμενοι πολίτες αυτής της χώρας, που όλα τους φταίνε αλλά κανείς, δεν κάνει μια κίνηση να διορθώσει κάτι ή αν κάνει, αυτή μοιάζει μάταιη μέσα στον κύκλο βίας που μας τριγυρίζει.
Είναι το αποκορύφωμα χρόνιων συσωρευμένων προβλήμάτων που αντί να λύνονται σιγοβράζουν κάτω από το καπάκι. Οι ελλείψεις στην παιδεία, η καθημερινή επιθετική συμπεριφορά, η καθημερινή μικροπρέπεια, η ασέβειά μας προς το περιβάλλον και την μέχρι πρότινος ομορφία της χώρας μας, η αδιαφορία μας, τα κακά πρότυπα που μιμούμαστε, ο μαζικός τουρισμός με τα φαινόμενα βίας, η ανικανότητα που βλέπουμε παντού, οι δημόσιες υπηρεσίες που λειτουργούν εις βάρος μας, η γραφειοκρατεία, η εκκλησία, τα οικόπεδα, η έλλειψη οργάνωσης, ο καθημερινός μας βομβαρδισμός απο πράγματα που μας εξοργίζουν και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, πως να αντιδράσουμε...
Σαν συνολικό πρόβλημα επιδέχεται μόνο συνολικής λύσης: αλλαγές σε όλα τα επιπεδα αλλά πρώτα εσωτερικές. Θελουμε έναν νέο πολιτισμό σε αυτή τη χώρα, μια ριζική αλλαγή στην νοοτροπία μας για αρχή. Μια άλλη βάση, μια άλλη αξία.
πως θα το πετύχουμε αυτό;
Ουσιαστικά είναι κάτι που θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι μεταξύ μας: από δω και πέρα θα πρέπει να δίνουμε περισσότερη σημασία στα κοινά, στα κοινά μας συμφέροντα, στους κοινούς μας χώρους, στην κοινή μας παράδοση, στο κοινό μας περιβάλλον.
Δεν θέλω να ηθικολογήσω. Είναι πλέον η ανάγκη για επιβίωση που θα μας το επιβάλλει. Να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας.
Να καταλάβουμε ότι προωθώντας ο καθένας μας αυτό που νομίζει το δικο του συμφέρον, ούτε και αυτό εν τέλει εξυπηρετεί.
Το σαφέστερο και πολύ ξακάθαρο μύνημα μας το έδωσαν οι σημερινοί νέοι: λουλούδια ως απάντηση στα ΜΑΤ.
Την ίδια μέρα που έπεσε νεκρός ο Αλέξης, δύο μετανάστες βρέθηκαν νεκροί από ξυλοδαρμό σε ένα χαντάκι στον πόρο και κανείς δεν γνωρίζει ποιός είναι ο ένοχος.
Μα, αν δεν αλλάξει αυτός ο καθημερινός κύκλος της βίας, ποιά άλλη πρόταση να σταθεί, όταν όλοι είμαστε λίγο ένοχοι;
Μόνο μια υπάρχει: νέος πολιτισμός βασισμένος στον αλληλοσεβασμό και τον σεβασμό στα κοινά.
Θέλουμε έναν πολιτισμό χωρίς βία, χωρίς βία λεκτική χωρίς σωματική, χωρίς βία ενάντια στους ανθρώπους, χωρίς βία ενάντια στο περιβάλλον και τη φύση.
Φίλιππος Δραγούμης
--
Φίλιππος Δραγούμης
philip.dragoumis@gmail.com
http://www.youtube.com/watch?v=4iVekBNyQf8
00306977231983
Σταύρο , Γρηγόρη , Φίλιππε, πολύ σημαντικές οι παρεμβάσεις σας και γεμάτες αμείλικτα μηνύματα...
-Νέος πολιτισμός βασισμένος στον αλληλοσεβασμό και τον σεβασμό στα κοινά.-
Καλό ακούγεται Φίλιππε.
All we need is love που ειπε και καποιος αλλος.
Αλλα μην περιμενουμε να βρεθουμε με τη πλατη στο τοιχο για να αρχισουμε να σκεφτομαστε οτι κατι πρεπει να αλλαξει.
Δημοσίευση σχολίου