Αγαπητοί συνοδοιπόροι αυτού του μπλογκ, έχω μιλήσει μίλησα για τα μέτρα και ημίμετρα που κατατρύχουν την Αίγινα και για τη λανθασμένη αντιμετώπιση της λαϊκής βάσης του Νησιού. Οι απόψεις μου αυτές έγιναν αποδεκτές με ποικίλα σχόλια από επαινετικά ως "παραφιλολογικά" και παραπολιτικά.
Μια και πρέπει να αναζητήσουμε θετική πορεία σκέφτηκα να "ανεβάσω" τη γνώμη μου και για ένα ζευγάρι εννοιών στενά δεμένο με τα προηγούμενα άρθρα που ανέφερα, τις προθέσεις και τα αποτελέσματα.
Η διάσταση μεταξύ των "άριστων" προθέσεων και του "αναμενόμενου" αποτελέσματος είναι γενικότερο πρόβλημα της Ελλάδας. Κάθε τέσσερα χρόνια τα τηλεοπτικά πάνελ, τα προεκλογικά μπαλκόνια και τα αναλόγια βρίθουν προθέσεων, ευεργετικών μέτρων για το λαό και για την "ανακούφιση των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων" και των "ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων" κλπ κλπ.
Μετά, όμως, οι ενισχύσεις διαπιστώνονται μόνο στους τραπεζικούς λογαριασμούς και στα Ε9 των κομματικών γόνων και τα μόνα που ανακουφίζονται είναι τα ψάρια κάποιων λιμνών γιατί τα ευλογούν διάφοροι μοναχοί. Αναμενόμενα αποτελέσματα φτωχά έως ανύπαρκτα για τον μισθωτό, τον μεροκαματιάρη, τα παιδιά των 700 ευρώ (G700) ή και λιγότερων, για τους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς της πείνας, για τον πένητα συνταξιούχο του ΟΓΑ, τον αγωνιστή της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, τον πολύτεκνο και … τόσους άλλους.
Από προθέσεις όμως έχουμε μπουχτίσει και στην Αίγινα. Αυτό το μήνα έτυχε να βρεθώ σε επίσημες εκδηλώσεις που έγιναν στο Νησί. Στην αρχή, "ως είθισται", έγιναν οι απαραίτητοι χαιρετισμοί από τους εκπροσώπους μας. Εκεί, αφού δόθηκαν τα απαραίτητα συγχαρητήρια, ακολούθησαν οι διαβεβαιώσεις των καλύτερων προθέσεων για Καποδιστριακά, για Εκπαίδευση, για νεόκοπους θεσμούς, για Μουσεία και γενικά για κάθε "επιστητό". Αν εκείνη τη στιγμή το βλέμμα μας ξέφευγε από τον ομιλούντα "επίσημο" και παρατηρούσε τα πρόσωπα κάποιων παρευρισκόμενων που παρακολουθούν την τοπική κοινωνικοπολιτική ζωή και δράση, θα διέκρινε ένα χαμόγελο γεμάτο νόημα. Άλλα βλέπετε λένε οι εκλεκτοί των πολιτών από όλες τις πλευρές, στις επίσημες εκδηλώσεις, σκορπίζοντας προθέσεις και διαβεβαιώσεις απλόχερα και χαϊδεύοντας αυτιά ανάλογα με το ακροατήριο και άλλα τα απτά αποτελέσματα, που συνήθως είναι κατώτερα των προσδοκιών.
Δεν θέλω με τούτες τις σκέψεις, να μηδενίσω φυσικά τα καλά έργα και πράξεις από όποιον και να προέρχονται. Ο Δημότης, όμως, εισπράττοντας μια σκληρή ελληνική πραγματικότητα, ζώντας μέσα σε μια κοινωνία που οι θεσμοί της δοκιμάζονται και εκ των πραγμάτων είναι υπό κρίση και επανεξέταση, δε ζητά υπερβολές, μικροπολιτική και αμετροέπειες ΚΑΙ στην Αίγινα, που ζει όλη τη ζωή του. Από τους επίδοξους πρωταγωνιστές της τοπικής πολιτικής ζωής ζητά ειλικρίνεια, ευθύτητα και αλήθειες. Ζητά ανθρώπινο πρόσωπο και έμφαση στην καλυτέρευση της καθημερινής ζωής. Η νεολαία ζητά να την πλησιάσουμε με τρόπους που της ταιριάζουν. Η κοινωνία της Αίγινας ζητά βήματα προόδου και σταθερότητας. Μόνο τότε θα πάμε ΜΠΡΟΣΤΑ.
1 σχόλιο:
Οι σκέψεις σου είναι ορθές και πραγματικά λυπάμαι όταν υπάρχει κόσμος που ειρωνεύεται, σαμποτάρει και σπιλώνει τον δημόσιο διάλογο. Αυτό αποδεικνύει έναν ακραίο συντηρητισμό. Καθένας μας εχει δικαίωμα να μιλά πολιτικά όπως επίσης και να κρίνεται πολιτικά. Η αδιαφορία και η πολιτική μιζέρια μας έχουν φέρει εδώ που έχουμε φτάσει τώρα, να έχουμε βουλευτές «φαντάσματα» και Δημάρχους για «μερεμέτια» .
Παρακολουθώ συνεχώς συζητήσεις , αντιπαραθέσεις και φιλοσοφίες γύρω από το πολιτικό βίο της Αίγινας. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αναλωνόμαστε στη α) μικροπολιτική και β) ο τόπο μας καταρτίζεται από ελλιπέστατο στελεχιακό δυναμικό.
Επίσης χωρίς να θέλω να σαπορταρω τον διαχειριστή του blog, ζήτω να αναλάβει περισσότερες πολιτικές πρωτοβουλίες που σίγουρα θα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι αμφισβητούντες είτε τους φοβίζει το καινούργιο είτε τους βολεύει η παρούσα κατάσταση.
Δημοσίευση σχολίου